Lieve Tyson,

Eerlijk gezegd ben ik niet zo bekend met advocaten. Als je zo iemand niet nodig hebt, dan verdiep je je er ook niet echt in, daarbij zag ik er als een berg tegenop, want in de media worden die lui vaak afgebeeld als geldvreters.
Gelukkig ben ik via het gerechtelijk loket bij Marc uitgekomen en ik moet zeggen dat ik daar heel blij mee ben, hij lijkt me oprecht en als er iets is kan ik hem dag en nacht bellen.
Hij heeft gezworen alles op alles te zetten om die acht jaar van jou omgezet te krijgen naar een voorwaardelijke straf.
Laten we het maar hopen.
Ik mis je enorm.
Marc legde me uit dat ik je mag bezoeken zodra alles achter de rug is en omdat ik je moeder ben mag ik je altijd schrijven. Helaas wordt de post wel gecensureerd en eerlijk gezegd zie ik dat niet zo zitten, dat van dat censureren. Het idee dat iemand buiten jou om zulke persoonlijke dingen leest vindt ik ondragelijk.
Marc heeft voorgesteld om deze brief hoogstpersoonlijk en zo snel mogelijk aan jou te overhandigen.
Hij is geweldig!
Sorry voor de vlekken op het papier. Wanneer ik dit schrijf rollen de tranen over mijn wangen. Weet je, wat er ook is gebeurd, je zult altijd mijn lieve kleine jongen blijven. De band tussen een moeder en een zoon is onbreekbaar, niks kan dat ooit veranderen.

De afgelopen weken waren een rollercoaster, alles voelt zo onwerkelijk, alsof ik elk moment wakker kan worden uit een boze droom. Heb jij dat ook?
Ik kan er nog steeds niet aan uit, mijn bloedeigen kind, waar ik altijd zo trots op was zit nu achter de tralies.
Hoe heeft dit kunnen gebeuren?
Wat is er mis gegaan?
De laatste tijd twijfel ik aan mijn skills als opvoedster.
Heb ik je naar de verkeerde school gestuurd?
Misschien had ik je beter op een andere sport kunnen doen?
Komt het door die zogenaamde vrienden van je met hun “lang leve de lol” en “YOLO” mentaliteit?
Misschien…
Ach, ik weet het niet.
De dingen zijn nu eenmaal gebeurd en je draait niks terug. We zullen allebei moeten proberen om er het beste van te maken.

Weet je nog wat je vroeger altijd antwoordde wanneer iemand aan je vroeg wat je wilde worden als je groot zou zijn?
Jou antwoordt was steevast: “Beroemd”.
Nou, dat is je wel gelukt. Ik weet niet of je het nieuws een beetje meekrijgt, maar je bent al drie keer in het journaal geweest en jouw foto staat op de voorpagina van elke krant. Je bent het gespreksonderwerp van de dag.
Het is maar goed dat je vader dit niet meer meemaakt, hij zou zich doodschamen.

En de buurt…
Wij, de Hovenaeren staan bekend als een nette, hardwerkende familie, met de derde generatie in een goedlopende bloemenwinkel.
Over de winkel gesproken, opeens is het er wel erg druk. Mensen kopen allerlei goedkope frutsels, niet omdat ze het nodig hebben, maar omdat het ramptoeristen zijn.
Jongen, je weet dondersgoed dat die bloemenwinkel een dekmantel van de familie is! Zonder die winkel zou iedereen zich af gaan vagen hoe wij aan ons geld komen.
Laat ik je één ding duidelijk maken, nog nooit is een Hovenaer gepakt of zelfs maar verdacht van drugshandel of witwaspraktijken. Van je overgrootouders tot nu, we zijn altijd uiterst voorzichtig geweest en hebben de schijn dat we doorsnee burgers zijn tot op de dag van vandaag vol kunnen houden.
Ik heb jou de fijne kneepjes van het vak geleerd. Je wist precies wat je wel en niet moest doen, welke mannetjes je op welke zaken moest zetten en wie je wel en niet kunt vertrouwen, maar nee, jij moest weer zo nodig risico’s nemen om die patserige wagen van je te kunnen betalen.
Wat moet ik daarop zeggen?
In elk geval heeft de buurt medelijden met mij omdat ze denken dat ik de moeder van een ontspoorde gek ben, laat ze maar denken.
Maar goed, ik zal je helpen. Wees voorzichtig met de taart, er zit een elektrische ijzerzaag voor de tralies in.
Zie je snel weer thuis.

Liefs,
Je moesje.