Tijd

Rood, blauw, paars, geel, wit, roze, de wilde bloemen die het veld sierden hadden veel verschillende kleuren. Zachtjes wiegden ze mee met de wind. Een kleine spitsmuis kon uren op een graspolletje zitten, alleen maar om naar de kleurenzee te kijken.
‘Tik, tik, tik…’ klonk het zachtjes.Verbaasd keek ze op en spitste haar oren.
‘Tik, tik…’
Waar kwam dat geluid vandaan? Ze hield haar adem in om goed te kunnen luisteren.Langzaam sloop ze tussen de stengels door, richting het getik.
Vlakbij een greppel zag ze een glazen schijfje, met aan de zijkant twee bandjes liggen. Nieuwsgierig kwam ze wat dichterbij. In het schijfje zaten drie wijzers. Elke tel schoof de dunste een stukje op en maakte een tikkend geluid.
Dit was het vreemdste, wonderbaarlijkste ding dat ze ooit had gezien. Gefascineerd legde ze haar oor op het voorwerp.
‘Tik, tik, tik, tik…’
‘Interessant hé?’ zei opeens een stem.Achter haar stond een konijn.
‘Weet jij wat dit is?’ vroeg de muis aan het konijn.
Het konijn knikte. ‘En of dat ik dat weet. Dit is een horloge.’
‘Een horloge?’ herhaalde de muis.
‘Ja, een horloge.’‘Wat doet een horloge eigenlijk?’ vroeg de muis zich af.
‘Een horloge is een apparaat van de mensen. Ze gebruiken het om de tijd bij te houden,’ legde het konijn uit.
‘Knap dat je dat weet, maar ik kan je niet helemaal volgen. Wat is tijd?’
Daar moest het konijn even over nadenken.
‘Alle dingen die gebeuren, gebeuren op een bepaald tijdstip en tijdstippen volgen elkaar razendsnel op. Nog voor je met je ogen kunt knipperen is een tijdstip alweer voorbij. Als de tijd niet bestond zou alles tegelijk gebeuren.’
De muis peuterde wat aan haar snorharen, dat deed ze altijd wanneer ze diep nadacht.
‘Je vindt het lastig?’
De muis knikte. ‘Ik kan je niet helemaal volgen.’
‘Ik zal proberen om het simpeler uit te leggen.
Als je goed nadenkt kom je tot de conclusie dat er drie tijdsvormen bestaan, er is een verleden, een heden en toekomst. De dingen die geweest zijn noem je het verleden. Gebeurtenissen uit het verleden liggen voor altijd vast, je kunt ze nooit meer terugdraaien.’
Het konijn stampte hard met zijn poot op de grond. Verschrikt vlogen een paar vogels weg.
‘Kijk,’ grinnikte het konijn. Zojuist heb ik met mijn poot op de grond getikt. Het moment dat ik dat deed is intussen verleden tijd. Ik kan nooit meer teruggaan naar dat specifieke moment en niet met mijn poot op de grond tikken.’
‘Jeetje, daar heb ik nog nooit bij stilgestaan,’ realiseerde de muis zich. ‘Als de dingen die ik heb gedaan onomkeerbaar zijn, dan moet ik van tevoren goed afwegen of ik iets wel of niet ga doen. Het zou vreselijk zijn als een foute keuze voor altijd vastligt!’
Het konijn knikte. ‘Elke dag maak je beslissingen en elke beslissing heeft gevolgen. De meeste dingen zijn onbelangrijk, maar soms kies je voor iets dat vergaande consequenties heeft.’
‘Oke,’ zei de muis. ‘We hebben het nu over het verleden, maar wat houdt de toekomst in?’
‘Dat weet niemand,’ zuchtte het konijn. ‘De toekomst blijft geheim tot het tijd is om te worden onthuld. Niemand weet wat er volgend jaar, of morgen, of zelfs maar over een paar tellen gebeurt.’
‘Wacht eens even. Het verleden is ooit gebeurd en ligt vast, de toekomst is geheim. Hoe zit het dan met het heden?’ vroeg de muis zich af.
‘Aha,’ lachte het konijn. ‘Je leeft maar één moment en dat is het moment van het nu. In minder dan een tel is het voorbij. Dat maakt het heden kostbaar, het is vluchtig, maar ook het enige waar je invloed op hebt. Alleen in het nu kun je je keuzes maken. Mijn advies om om een beetje voor de toekomst te zorgen en voor de rest heel veel te genieten. Er is een tijd om geboren te worden, een tijd om te leven en een tijd om deze wereld weer te verlaten. Niemand weet hoeveel momenten je nog hebt. Geniet ervan en leef in die ene seconde van het nu, want je weet nooit of het je laatste is.’
‘Je geeft me wel stof tot nadenken.’Met haar scherpe tandjes beet de muis de stengel van een diepblauwe korenbloem door en gaf hem aan het konijn.
‘Waar heb ik dat aan te danken?’ vroeg het konijn verbaasd.
De muis glimlachte. ‘Bedankt voor je tijd.’